تا وقتی توت روی زمین نیفتاده هنوز عیده

سلام به همه دوستانم

در وب فارسی رسم بود و هست که چند روز قبل تحویل سال در مورد سال جاری که رو به اتمام است پست می‌زنند. سال قبل کوله‌پشتی جناب امیر مهرانی بود و امسال هم هست. چند بازی وبلاگی دیگه هم اضافه شد.

سال قبل وقتی داشتم پست فرغون رو می‌نوشتم یکی از هیجان‌انگیزترین سالهای عمرم رو پست سر گذاشته بودم. امسال هم سال پر فراز و نشیبی برای من بود. از همون ماه اول سال ۹۳ تصمیم کبری گرفتیم که بیاییم و در تهران ساکن بشیم. تصمیم سختی بود ولی خوب بود. امسال اولین سال از زندگیم بود که کارمندی رو تمام و کمال تجربه کردم. یعنی از تقریبا از دنیای فریلنس دست کشیدم و وارد یک مجموعه شدم. خوشبختانه با توجه به علاقم به طراحی وب و تولید محتوا، شرکت هم به صورت تخصصی توی کار تولید محتوا هست، که همین باعث شد تجربیات خیلی با ارزشی رو تا اینجا کسب کنم.

بعد در نیمه‌های سال بود که با هم کاری آرش پادکست بی‌نام کلید خورد و تا همین چند ماه پیش خوب جلو رفت، اما بنا به دلایلی ادامه اون در هاله‌ای از ابهام هست. اما تجربه تولید و انتشار پادکست هم یکی از هیجان‌انگیرترین تجربه‌هایی بود که تا الان کسب کردم.

بعد در اواخر سال ایده مجله Hive رو مطرح کردم و با موافق شرکت اون رو اجرا کردیم، حمایت و کمک دوستان و استقبال خوبی که شد باعث شد انرژی و زمان بیشتری رو براش درنظر بگیرم و صد البته مسئولیت و فشار بیشتر رو خواهد داشت. البته این نکته رو هم باید بگم که مجله بدون حمایت دوستان عزیز هیچ وقت پا نمی‌گرفت. و همیشه به حمایت و پشتیبانی دوستان نیاز داره.

این کارهایی بود که سال قبل انجام دادم. البته موارد ریز و درشت دیگه‌ای هم بود که اینجا به اونها اشاره نکردم. اما امسال قرار هست چی کار بکنم و . . .

یکی از پروژه‌هایی که تقربیا شروع شده پروژه کست‌زیلا هست، که به زودی اولین شماره اون منتشر میشه و امیدوارم که مورد استقبال قرار بگیره. در واقع کست‌زیلا یک مجموعه هست، از افراد علاقه‌مند به تولید پادکست که قرار هست در کنار هم یک پادکست واحد رو تولید کنیم به نام کست‌زیلا. فعلا ۴ نفر هستیم ولی احتمالا در آینده این تعداد بیشتر هم میشه. منتظر اولین شماره باشید تا با دوستان و همکاران من در کست‌زیلا آشنا بشید.

همه برنامه‌نویس‌ها و طراح‌ها بدقول هستن :دی. البته یه «تقریبا» اولش باید بذاریم. یکی از چیزهایی که میخوام امسال بهش برسم خوش‌قولی هست. کاری رو قبول نمی‌کنم که فرصتش رو ندارم و اگر قبول کنم حتما و ۱۰۰٪ با زمان‌بندی درستی انجام می‌دم. قولی نمی‌دم که نتونم عمل کنم یا شک داشته باشم به عمل کردنش و اگر قول بدم تا پای جون سرش می‌ایستم.

و مورد آخر هم رسیدگی به وضعیت ورزش هست، طی این سالها من کلا با ورزش میانه خوبی نداشتم. تبریز که بودیم گه گاهی کوه می‌رفتیم، اما از وقتی اومدیم تهران حتی کوه هم نمیریم و همین باعث شده بسیار بسیار از نظر وضعیت سلامت جسمی به مشکل بخورم. پس یکی دیگه از برنامه‌های امسال ورزش خوب، منظم، مناسب و مداوم هست.

خوب درسته که الان ۱۷ فروردین هست ولی بنا به روایتی تا وقتی توت‌ روی زمین نیفتاده هنوز عیده، پس عیدتون مبارک

One comment on “تا وقتی توت روی زمین نیفتاده هنوز عیده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.