امروز یا دیروز تعداد زیادی از مردم لندن بدون شلوار رفتن توی مترو. حالا اینکه چرا این کار رو کردن، برمیگرده به یک گروه تفریحی که سال ۲۰۰۲ این کار رو شروع کرد. موضوع اصلی این هست که ما نمیتونیم بدون شلوار بریم توی مترو، اگر هم بریم ممکنه چند روز نتونیم بریم خونه :دی. جدای از شوخی توی ایران نمیشه از این خوشمزه بازیها درآورد ولی میتونیم از همین موضوعات که یک موج رسانهای درست کرده و الان همه سایتهای خبری یه مطلب کوتاه در موردش مینویسن ایده بگیریم. و یک موج درست کنیم.
روز با کتاب (روز بدون گوشی هوشمند)
یه زمانی به صورت اجباری باید هر روز با مترو میرفتم سرکار و برمیگشتم. همیشه توی مسیر کتاب میخوندم. چند باری شد که اتفاقی دیدم که یک ردیف نشسته بدون استسنا سرشون داخل تبلت یا گوشی هست. ایدهای که داشتم با یادآوری همین روز بدون شلوار بود. روز بدون گوشی هوشمند یا بهتر بگم روز با کتاب.
تصور کنید به جای اون یک ردیف کامل که نشسته دارن با تبلت بازی میکنن، یه ردیف بودن که داشتن کتاب میخوندن. میتونیم یک روز یا چند روز پشت هم رو مشخص کنیم و در اون روز یا روزها اصلا و ابدا به غیر از مکالمه کوتاه هیچ کاری با گوشی هوشمند داخل مترو و یا در مکانهای عمومی (خیابان و غیره) انجام ندیم و به جاش یه کتاب دستمون باشه و مطالعه کنیم. این حداقل حرکتی هست که میتونیم برای گسترش کتابخوانی انجام بدیم.
برای این کار هیچ هماهنگی با هیچ نهاد و سازمانی نیاز نیست، این کار هیچ هزینهای نداره. فقط یه هماهنگی و اطلاع رسانی میخواد، همین.
من پیشنهاد میکنم اولین شنبه بهمن ماه امسال این کار رو انجام بدیم. اگر موافق هستید این مطلب رو به اشتراک بگذارید و یا در وبلاگ خودتون در این مورد مطلب بنوسید.
راستی من برای اطلاع رسانی هشتگ #باکتاب رو پیشنهاد میکنم. به امید اینکه این کار رو نه فقط در اون روز بلکه همیشه انجام بدیم.
این آقا تو گوشش هدفونه و احتمالا متصل به گوشی. عکس نقض کمپینه 🙂
این هدفون وصل به یه واکمن قدیمی :)). باور نداری از ۱۱۸ بپرس
اولین شنبه هر ماه
اولین شنبه هر ماه هم خوبه، استارتش میشه اولین شنبه بهمن
خیلی ایده خوبی دادید
موافقم باهاش
ولی اگه تو ساعات شلوغ مترو قصد انجام این کار رو داشته باشیم احتمالا حتی موفق به دراوردن کتاب از کیفمون هم نمیشیم!
تو اون ساعات شلوغ همین که بتونیم تنفس کنیم تو واگن خودش هنریه :دی
قبول دارم که بعضی وقتها نمیشه. اما همیشه اینجوری نیست.
میتونیم از وقتی خونه رو ترک میکنیم کتاب رو دست بگیریم 🙂
ایدهٔ جالبیه
یه سری که هم همیشه برنامهٔ مطالعاتی دارند و کتاب هم همراهشونه، اینا همیشه «با کتاب» هستند.
همچنین با تلفن هوشمند و تبلت هم میشه کتاب خوند. یعنی وسیله مهم نیست، مهم دیدگاه آدمها نسبت به مطالعه است.
به نظرم فرد باید در خودش احساس نیاز به مطالعه داشته باشه تا بره سراغ کتاب و این یک دفعه در یک جامعه ایجاد نمیشه و لازمهاش اینه که این احساس نیاز از کودکی در فرد ایجاد بشه. شاید کاری که ما الان بتونیم انجام بدیم این باشه که کاری کنیم نسل بعد ما بیشتر از خودمون مطالعه داشته باشن.
و این که ایدهٔ خوبی مطرح کردی و من هم به صورت پیشفرض تو این ایده مشارکت دارم 🙂
درسته که هر فردی باید خودش احساس نیاز کنه ولی خوب میشه بعضی وقتها با حرکتهایی توی ذهن بقیه جرقههایی رو زد.
سرانه مطالعه توی جامعه خیلی کم هست میشه با این جرقهها کمی به این مشکل کمک کرد.
من پایم 🙂
شوآف نباشه ولی من مدتیه با کیندل تو مترو میخونم .. هدفونم برا اینه که صدا باشه فقط