وقتی توی شهرکتاب گشت میزدیم، هوس کتاب فانتزی و علمی تخیلی کردم، از متصدی پرسیدم و گفت که کتابهای کودک و نوجوان طبقه پایین هست! رفتم و بین نوستالژی کتاب گم شدم
از هری پاتر و افسانه دارن شان بگیر تا داستانهایی جدیدی از سه گانههای جان کریستوفر. گیج بودم و مردد که کدوم کتاب رو انتخاب کنم، بین کتابهای دارنشان و جان کریستوفر گیر کرده بودم و نمیدونستم کدوم رو انتخاب کنم. چشمم به کتاب کم حجمی افتاد که نه نویسنده رو میشناختم و نه اسم کتاب رو. اقیانوس انتهای جاده نوشته نیل گیلمن، تا حالا هیچ کتابی ازش نخونده بودم. دل رو به دریا زدم و با خودم گفتم «حجمش کمه، حتی اگر خوشم نیاز زود تموم میشه». اما، اما، اما جناب گیلمن به شدت من رو گیر انداخت. هنوز لابهلای سطر سطر نوشتهها کتاب گیر کردم.
داستان از یک فضای بسیار واقعی شروع میشه و تا فصل ۲-۳ عادی پیش میره، اما بعد وارد یک فضای عجیب میشه. یه چیزی بین خواب و بیداری.
تا حالا شده وقتی صبح از خواب بیدار میشید بین خوابی که داشتید میدیدید و دنیای واقعی قاطی بشید؟ آرزو کنید خواب واقعی باشه، و تموم نشه. دوباره چشمهای خودتون رو میبندید تا ادامه خواب رو ببرید. تا تموم نشه.
اقیانوس انتهای جاده دقیقا اون جوری هست. من معمولا بعد از تموم کردن یک کتاب اون رو میذارم توی کتابخونه، اما با اینکه بیشتر از یک ماه هست کتاب رو تموم کردم هنوز توی کوله هست و هر از گاهی اون رو میخونم. مخصوصا آخرهای داستان رو، و به طرز عجیبی انتظار دارم که لتی همپستاک برگرده.
مخاطب اصلی ادبیات گمانهزن یا فیلمهای علمی تخیلی کودکان و نوجوان ها نیست، ما بزرگترهای هستیم که کودکی و تخیل رو فراموش کردیم.
نه به کتاب معرفی کردن و نه به اسپویل کردن !! هیچی دیگه این کتاب آخرش معلوم شد دیگه 🙁
البته گیلمن معروفه تقریبا توی ایران کتاب «پژواک آوای دوران» ش رو هر کتاب فروشی داره تقریباٌ.(چند سال پیش چاپ شده)
آقا شما بخون اگر اسپویل بود، کتاب نچسبید من شخصا اینجا از شما عذرخواهی میکنم
خواهش میکنم. البته منم عذر میخوام ، نیل گیلمن رو با دیوید گمل اشتباه گرفتم ، کتاب پژواک آوای دوران مال دیوید گمله.
این اواخر تمومش کردم و هرچند شاید مخاطب رده سنی کتاب نبودم ولی یکی از بهترین فانتزی هایی بود ک خوندم. واقعا عالی بود.